Praten met de doden?
Heerlijk! Zoals het meer en meer op mijn pad komt mensen met elkaar te mogen verbinden. Met elkaar, zichzelf en soms ook met hun spirituele gids. Een tijd geleden was ik het programma en de inhoud voor een lezing over intuïtie aan het samenstellen.
Hierin somde ik ook een aantal vooroordelen op. Wat men zoal zegt wanneer je ze benadert met de vraag “wat betekent spiritualiteit voor jou?” of wanneer het thema ter sprake komt. Veel gehoorde uitspraken zijn: “o, daar ben ik niet van hoor” en “dat is toch dat je praat met de doden? Daar heb ik niks mee”. Het gebeurt ook dat mensen me verwachtingsvol en eigenlijk ook ietwat in paniek met samengeknepen ogen aankijken en zeggen “kun jij dan nu zien wat ik denk?”.
Maar de grappigste vind ik toch wel: “dan ken jij Derek Ogilvie dus ook?”. Haha! Ja hoor, ‘wij’ kennen elkaar allemaal. Tijdens de lezing som ik deze uitspraken op en ook de mensen in de zaal lachen erom, waarna ik ze vraag of het herkenbaar is voor hen… en ja, dat is zo. Voor hen en ons allemaal. Omdat zij zelf ook ooit een dergelijke uitlating hebben gedaan.
Wat de boer niet kent…
Eerlijk, toen ik jonger (en vooral onwetender) was heb ik heus ook zo gereageerd. ‘Dat is toch dat je de toekomst kunt voorspellen…‘ was mijn weifelende antwoord op de vraag of ik wist wat paranormaal zijn inhield. Eigenlijk ook met spanning in de onderbuik, maar vooral onwetend.
Onbekend maakt onbemind? Hm… Wat niet weet dat niet deert? Goed, maar dan ook: wat de boer niet kent, vreet ie niet. En als het om puur informatie gaat denk ik: baat het niet, schaadt het niet! Kortom, eerst zelf beleven en daarna oordelen. Ik begrijp het wel. Het is het gebrek aan informatie dat maakt dat mensen dergelijke dingen, ook wellicht uit angst, zeggen. Zonder zich af te vragen waarom.
Deze mensen zijn misschien nog ver verwijderd van wat ze uiteindelijk als inzicht zullen meekrijgen. Of wellicht helemaal niet. En dat is hun pad en keuze en ik respecteer dat des te meer. Dat iedereen op zijn of haar eigen wijze het juiste inzicht verwerft en hiermee naar een volgend niveau zal komen, daar geloof ik in. En dat komt voort uit de wijsheden die ik van mijn gids mag ontvangen. Helderheid, duidelijkheid vind ik wel heel belangrijk. Samen met een flinke dosis aardse humor heb je dan een mooie mix van een toegankelijke uiteenzetting over dit onderwerp.
Hallo…?
Misschien zeg jij liever ‘beschermengel’ of ‘begeleider’. Als ik het heb over mijn spirituele helper gebruik ik het woord gids. Omdat dat voor mij zo werkt. Een begeleider die mij door situaties ‘gidst’. Beslissingen maak ik zelf en ik kies zelf mijn richting maar door de jaren heen merk ik wel dat ik gestuurd wordt. Nu is het de kunst daar naar te luisteren.
Een gids is een energie zonder lichaam. Een ziel van een (vaak al lang overleden) mens, die zichzelf als taak heeft gesteld iemand op zijn, soms moeilijke, levensweg op aarde te begeleiden. Iedereen heeft een gids, een ‘stem’ die alles hoort, ziet en over je weet, en je hele leven lang bij je is. Je hoofdgids is niet per definitie een overleden bekende dierbare van jou.
Mijn gids en ik kennen elkaar blijkbaar uit een vorig leven. Jarenlang (achteraf weet ik dit) heeft hij geprobeerd mij te bereiken om me te helpen de inzichten te geven die ik zo hard nodig had. Door de hectische en stressvolle, carrièregerichte wijze waarop ik destijds leefde kwam de informatie niet ‘bij me binnen’. Gidscontact ontstaat wanneer je begrijpt hoe zij dit doen. Zij bezitten niet (meer) over de vijf zintuigen die wij gebruiken. Ze stemmen energetisch af op een andere frequentie, een ander level. Na een belangrijke verandering in mijn werk en privéleven, ging ik ook aan de slag om hem te benaderen. Of liever gezegd, om naar hem te luisteren. Door intuïtietraining, zelfconfronterende sessies, door visualisaties en meditatie, tekenen, etcetera. Zonder resultaat. Erg frustrerend. Steeds was er wel iets, maar geen contact. Soms gaf ik hele lezingen en advies aan mensen, zonder te weten waar deze informatie vandaan kwam. Of eigenlijk wist ik dat stiekem wel.
Contact!
Blijkbaar was mijn gids dus dicht bij mij. Als ondersteuning. Maar zonder visuele verschijning of zonder een beeld van hem te hebben. Een gids is in wezen een bol of lading energie. Een gids heeft dus in beginsel geen vorm nodig. Toch zal de gids zich aan jou laten zien als een plezierig ogende man of vrouw. Het heeft een tijd geduurd maar uiteindelijk, vele visualisaties en concentratieoefeningen later, toen ik er echt aan toe was en begreep wat zijn manier van communicatie was, was er contact. Verbinding…
Uit eigen ervaring kan ik dus zeggen dat je pas echt weet wat spiritualiteit is, of wat dit voor jou betekent, als je het zelf hebt ervaren. Tot die tijd is mijn advies: blijf je verbinden, eerst met jezelf en ook met de mensen om je heen, met gelijkgestemden. Het contact met je gids komt wanneer jij er aan toe bent. Als je dat wenst natuurlijk.
Wil je meer informatie over dit onderwerp of Natasja een vraag stellen, mag je me mailen info@navonne.nl.
Heb jij ervaringen met ‘gidscontact’ en wil je dit onderstaand met ons delen? Leuk als je hieronder een reactie achterlaat.
